Mutluluk Mektubu

  Geri geldi mutluluğum, meğer seninle beraber kaybolup gitmiş. Gülmeyi tekrar hatırladım gelişinle. Sen yokken acılar içinde ne yapacağımı şaşırmış vaziyetteydim. İyi ki geldin sevdiğim, iyi ki dindirdin gözyaşlarımı; söndürdün içimdeki yangınları.

  Bu satırları da bir sahur vakti yazıyorum sana. Karnını doyurdun mu bilmiyorum, merak içindeyim şu an. Özledim desem, çok hasret kaldım sana desem yeridir. Allah’ın izniyle o hasret ateşi bir gün sönecek, o günde sana sarıldığım gün olacak. Yanına gelmek için yerinde duramayan bir kalbim var, göğüs kafesimi parçalamak için atarcasına özlemiş sanki seni. Özlemim böyle benim, konuşsak biraz hafifliyor ama geçmiyor. Ne zaman sarılırım bilmiyorum ama o zaman geçeceğini biliyorum sadece.

  Biliyorum bitecek bu özlem bir gün. Bitmese bile Mevlana’dan öğrendim ben özlemeyi. “Kaderde sevmek var fakat kavuşmak yok ise olsun, vuslata aşık gönül susmaya da razı.” demişti Mevlana Şems’in özlemi ile yanıp kavrulurken. Özleminle yanıp kavrulan yüreğim, gönderdiğin kitabı koklayarak merhem arıyor özlemine. Sadece bi kez girsen kalbimden içeri, kapatıp kilitlesen kalbimin bütün kapılarını. Anahtarları kaybetsen, hiç çıkmasan; çıkmak istemesen. Ben böyleyim, bir kez girdim kalbine bir daha da çıkamam. Ben aşkı da sende bulmuşum, mutluluğu da.

  Temmuz ayının 17’sinde gördüm seni ilk kez. O günden sonra dönüm noktam oldun, kalbimi alıp nereye gidersen oraya götürdün. Kalbimin attığı yer, senin olduğun yer oldu. Tek değilim artık, yalnız değilim biliyorum. Kalbim bir kalp ile birleşecekse o da senin kalbin olacak, ötesi de olmayacak. Unutmayacağız bu kez Peygamber Efendimiz’in (S.A.V) şu Hadis-i Şerifini: “Kalp kırmak, Kabe yıkmak gibidir.” Rehberimiz olacak bu Hadis-i Şerif, kalp kırmaktan vazgeçeceğiz. Gönül almayı bileceğiz, gönüller yapacağız. Böyle seveceğiz artık sevdiğim…

  Seninle olduğum her anın mutluluk dolu olduğunu unutma. Bil ki aşk tek kişiliktir, iki kişiyi içine alamaz…